Samana malai Ayyanar Karuppannachami of Nagamalai
By
P.R.Ramachander
The Jain religion was once flourishing in Tamil Nadu near Madurai of Tamil Nadu. There is a mountain there called Samana Malai with several artifacts and inscriptions of that religion. Nagamalai is a village in the foothills of this mountain. There was a famous Ayyanar temple there. There was a temple of Karuppannachami at the mountain top. It seems when Madhurai town was under the occupation of British. , One British General used to go near the meenakshi temple and insult the Goddess. Karuppannachami could not bear this. So he knocked the horse of the general. This started happening daily. One astrologer told him that it was done by Karuppanna Chami of Samanar Malai. He advised him to bring down Karppanna Chami from the mountain and consecrate him near the Ayyanar temple in nagamalai. This was done and the problem disappeared. The general gave land donations to the people who helped him do that. Since this village as well as the neighboring villages of Keezh kuil kudi were in a barren area, there was always famine there. So people of this village went to other villages for jobs. Of them two people went to Karumathur and worked as priests of Moonu Sami temple. After the famine when they were about to return , The Gods Virumappa Chami and Kasi Mayan of Karumathur asked them to take one fist of mud from their temples to their villages. They took the mud and consecrated temples for these Gods near Karuppanna Chami of their village. They also consecrated Kazhuvanathan, Karuppayi Ammn , Irulappan , Changili Karuppannachami etc as security Gods.
Before bringing down Karuppannachami from the mountain, Brahmins used to worship in the Ayyanar temple. But afterwards this was entrusted to the Velars. These people had to come through thick forest to reach this temple from their village Vilacheri. It seems , both while coming in the early morning and going back late at night. ,Karuppaannachami used to accompany them as bears for their protection. These Velars gratefully named their children as “Samanar Malai Karadi (The bear of the jain mountain.”
Every year there is a pavadai festival in the Ayyanar temple , in the month of Margazhi conducted by the Brahmin priests even now. On that day they build a tower made of Pongal with 150 measures of rice.. This is later equally divided among all the houses of the village.
In the month of Purattasi there is a 15 day festival during Purattasi pongal. A muthalammman idol is made of mud , worshipped and later mixed in the local tank. Three horses are also kept every year on behalf of the village. Several goats are also sacrificed.
People of this area do not start any important job without getting permission from this temple.
A summarized description of the temples of village Gods of Tamil Nadu and those deities who rule the minds of the simple people living there by P.R.Ramachander
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteசமணமலை ஐயனார் நாகமலை கருப்பஸ்வாமி
ReplyDeleteஆங்கிலத்தில்: பீ. ஆர். ராமச்சந்திரன்
தமிழ் மொழிபெயர்பு : சாந்திப்பிரியா
தமிழ்நாட்டில் மதுரைப் பகுதியில் ஒரு காலத்தில் ஜைன மதம் தலை தூக்கி நின்றது. சமண மலைப் பகுதியில் அவர்களது கல்வெட்டுக்களும் சிலைகளும் நிறைய இருந்தன. அந்த மலை அடிவாரத்தில் உள்ளது நாகமலை எனும் கிராமம். அங்கு புகழ் பெற்ற ஐயானார் ஆலயம் உள்ளது. அது போலவே மலை மீது கருப்பண்ணஸ்வாமிக்கும் ஆலயம் இருந்தது. மதுரை ஆங்கிலேயே ஆட்சியில் இருந்தபோது அவர்களில் ஒரு படை தளபதி அடிக்கடி மதுரை மீனாஷி அம்மன் ஆலயத்துக்குச் சென்று அவளை அவமதிப்பது உண்டு. கருப்பண்ணஸ்வாமியினால் அதை பொறுத்துக் கொள்ள முடியாமல் அந்த படை தளபதியின் குதிரையை உதைத்து கீழே விழச் செய்தார். அந்த நிகழ்ச்சி தினமும் தொடர்ந்தது. ஆகவே படை தளபதி ஒரு குறி சொல்பவரிடம் குறி கேட்டபோது அவரும் மலை மீது உள்ள கருப்பண்ணஸ்வாமி குதிரையை உதைத்து கீழே விழச் செய்து வருவதினால் அவருடைய சிலையை கீழே இறக்கி வந்து நாகமலை ஐயனார் ஆலயத்தின் பக்கத்திலேயே பிரதிஷ்டை செய்து விடுமாறு கூறினார். அதை செய்தப் பின் அந்த பிரச்சனை நின்றது. அந்த படை தளபதியும் அங்குள்ள மக்களுக்கு நிறைய நிலம் தந்தார்.
அந்த ஊரின் அருகில் கீழ் குயில் குடி என்ற மற்றொரு கிராமம் இருந்தது. அந்த இரண்டு இடங்களும் எப்போதும் வறட்சியினால் பாதிக்கப்பட்டு இருந்தது. ஆகவே அந்த இரண்டு ஊரிலும் இருந்த மக்கள் வெளியூருக்குச் சென்று வேலை பார்த்தனர். அவர்களில் இருவர் கருமாத்தூரில் இருந்த முனுஸ்வாமி ஆலயத்தில் பூசாரிகளாக வேலைக்குச் சேர்ந்தனர். அவர்கள் பஞ்சம் தீர்ந்ததும் தமது ஊருக்குக் கிளம்பியபோது கருமாத்தூர் விருமப்பஸ்வாமியும் காசி மாயனும் தமது ஆலயங்களில் இருந்து ஒரு பிடி மண்ணை அவர்களுடன் எடுத்துப் போகுமாறு கூறினார்கள். ஆகவே அந்த இருவரும் ஒரு பிடி மண்ணை தம்முடன் எடுத்துப் போய் கருப்பச்வாமியின் ஆலயத்தின் அருகில் அந்த மண்ணைப் போட்டு அந்த இடத்தில் கருமாத்தூர் விருப்பஸ்வாமிக்கும் காசி மாயனுக்கும் ஒரு ஆலயம் அமைத்தனர். மேலும் கழுவனாதன், கருப்பாயி அம்மன், இருளப்பன், சங்கிலிக் கருப்பன் போன்றவர்களை அந்த ஆலயத்தைப் பாதுகாக்கும் பணிக்கு இருக்குமாறு அவர்களுடைய சிலைகளையும் செய்து வைத்தார்கள். கருப்பண்ணஸ்வாமி ஆலயம் ஐயனார் ஆலயத்துக்கு அருகில் எழும்வரை ஐயனார் ஆலயத்துக்கு பிராமணர்கள் வந்து பூஜை செய்தனர். ஆனால் கருப்பண்ணஸ்வாமி ஆலயம் அங்கு வந்தப் பின் அவர்கள் வருவதை நிறுத்தி விட வேலர் என்ற சமூகத்தினர் விளாச்சேரி எனும் கிராமத்தில் இருந்து அடர்ந்த காடுகளின் வழியே இந்த ஆலயத்துக்கு வந்து அதை நிர்வாகிக்கலானார்கள். அவர்கள் அதிகாலையில் வரும்பொழுதும், இரவில் திரும்பிச் செல்லும்போதும் ஒரு கரடியின் உருவத்தில் கருப்பண்ணஸ்வாமி அவர்களுக்குத் துணையாகச் செல்வாராம். அதனால் வேலர்கள் தமது குழந்தைகளுக்கு சமண மலைக் கரடி எனப் பெயர் வைப்பது உண்டாம்.
ஐயனார் ஆலயத்தில் ஒவ்வொரு வருடமும் மார்கழி மாதத்தில் பாவாடை விழா நடைபெறும். அதை இன்றும் பிராமணர்கள் செய்கிறார்கள். அன்றைய தினத்தில் 150 கிலோ அரிசியை உணவாக சமைத்து அதை நைவித்தியம் செய்தப் பின் ஊரில் உள்ள அனைவருக்கும் விநியோகம் செய்கிறார்கள்.
புரட்டாசி மாதத்தில் புரட்டாசி பொங்கல் என்ற விழாவை பதினைந்து நாட்கள் கொண்டாடுகிறார்கள். களிமண்ணால் செய்த முத்தாலம்மனின் சிலைக்கு பூஜை செய்த பின் அதை ஊரில் உள்ள குளத்தில் கரைத்து விடுகிறார்கள்.
ஒவ்வொரு வருடமும் ஊராரின் செலவில் மூன்று குதிரைகளையும் செய்து வைகின்றார்கள். அன்று ஆடுகளும் பலியாக தரப்படுகின்றன.
ஆலயத்தில் அனுமதி பெறாமல் ஊரில் உள்ளவர்கள் எந்த காரியத்தையும் செய்வது இல்லை.